Verslag Ras na mBan (dames september 2021)
Ras na mBan
In de twee jaar dat we een dames elite/belofte ploeg hebben binnen onze vereniging, zijn er door Corona bijna geen wedstrijden geweest. Gelukkig hadden we dit jaar een meerdaagse wedstrijd in Ierland uitgekozen. Begin september hebben we de Ras na mBan gereden in Kilkenny, Ierland. Dit is de grootste wielerwedstrijd van het land. De koers bestond uit 5 etappes en een tijdrit. Omdat, ook door Corona, de datum van de wedstrijd pas laat bekend was, kon niet iedereen die mee wilde vrij krijgen. De ploeg bestond uit Lora, Dorien, Dieske en als gastrenster Elisa.
De rensters vlogen van Amsterdam naar Dublin en werden daar door de organisatie opgehaald en naar ons pittoreske verblijf gebracht. De ploegleidersauto, die ter beschikking was gesteld door onze trouwe sponsor De Waal Autogroep, was maandagochtend al vertrokken met alle fietsen en bagage. Na een lange reis door de Kanaaltunnel en met de veerboot, arriveerde de ploegleider dinsdagochtend vroeg in Ierland.
Na het bestuderen van de deelnemerslijst was het duidelijk. Dit wordt 5 dagen door Ierland rijden en komende zondag heeft Anna Shackley (SD-Works) gewonnen. Naast veel Ierse teams, stond de Engelse selectie, profteams uit Amerika (LUX), Engeland (CAMS-Basso) en Luxemburg (Andy Schleck) en drie Nederlandse verenigingen aan de start. Omdat Nederland in de breedte verreweg de beste rensters heeft, stonden we met goede moed aan het begin van de eerste etappe op woensdagavond. Dit ging over 70 kilometer met in het midden twee klimmen met ongeveer 100 hoogtemeters (dubbele van Amerongseberg). In dit gedeelte viel het peloton uit elkaar. Na de laatste afdaling kwam het grootste gedeelte weer bij elkaar waaronder ook onze vier rensters. Helaas was er daarna een massale valpartij, waarbij Lora ons grootste slachtoffer was. Ze finishte hierdoor op 5 minuten achterstand. In het ploegenklassement deden we goede zaken met drie rensters in het eerste peloton.
De rondearts adviseerde Lora om een röntgenfoto te laten maken in het ziekenhuis van haar elleboog. Na snel gedoucht te hebben, gingen we daarna naar het ziekenhuis in Kilkenny. Daar waren inmiddels al meer rensters van dezelfde valpartij. Het was een minder prettige kennismaking met de zorg in Ierland. Om drie uur ’s nachts kon men nog niet aangeven wanneer Lora aan de beurt zou zijn en zijn we maar weer naar ons huisje gegaan. Gelukkig voelde haar elleboog de volgende dag beter en kon ze gewoon starten.
De tweede etappe was 90 kilometer lang en nu lagen er 2 beklimmingen aan het eind van elk 150 hoogtemeters. Vandaag was Dieske de pechvogel, ze reed na ongeveer 20 kilometer lek. De neutrale materiaalwagens deden prima werk. Voordat onze ploegleidersauto bij Dieske was, zat ze al weer op de fiets. Na een lange inspanning kon ze voor de 2 heuvels weer aansluiten bij het peloton. De beklimmingen zorgde voor heel veel kleine groepjes, waarvan er in de laatste 10 kilometer weer verschillende bij elkaar kwamen. De etappe werd gewonnen door Loes Adegeest van Jan van Arckel (oud en ook volgend jaar weer prof). Elisa finishte in de eerste grote groep van 35 rensters. Lora en Dieske in de tweede grote groep en Dorien, die last had van haar rug, daar vlak achter. Elisa had nog veel beter kunnen eindigen als ze wat alerter vooraan was begonnen bij de eerste klim. Lora zorgde er alle verdere etappes voor dat Elisa naar voren werd gebracht voor de beklimmingen.
Op vrijdag stond de koninginnen-etappe op het programma, 105 kilometer met aan het eind 2 beklimmingen van 8 en 7 kilometer. Het was die dag redelijk droog, maar in de bergen hing een dikke mist waardoor het prachtige uitzicht ons werd onthouden. De verschillen waren deze dag erg groot. Elisa eindigde als 14de op 2 minuut en 14 seconden. Ook pakte ze de QOM op Strava van de afdeling tussen de twee klimmen. Dieske en Dorien finishte samen op plek 44 en 45 op ruim zeven minuten. Bij Lora begon de gemiste nacht zijn tol te eisen, ze finishte als 68ste op ruim 14 minuten.
Zaterdag was een drukke dag met ’s ochtends een klimtijdrit en ’s avonds een criterium in de oude binnenstad van Kilkenny, met start en finish voor het kasteel dat gebouwd is in 1195. De klimtijdrit was maar 6 km lang, maar wel erg zwaar. Anna Shackley won met en gemiddelde snelheid van 28,79 km/u. Onze rensters presteerde naar kunnen, Elise 29ste, Dorien 42ste, Dieske 48ste en Lora 63ste.
Het criterium was een redelijk vlak rondje en duurde maar een klein uurtje. Hier kwamen de sterke Nederlandse rensters met hun stuurvaardigheden goed tot hun recht. Helaas brak het peloton in tweeën en zaten Dieske en Lora in de tweede groep. Dorien was met een 17de plaats onze beste renster.
Op zondag was de laatste etappe over 88 kilometer. Onderweg kwamen we langs diverse middeleeuwse kerkjes en vervallen kastelen. De rensters hebben hier weinig van gezien. Halverwege lag een zeer steil klimmetje, een soort Gulpenerberg maar dan 3x zo lang. In het begin erg steil en daarna nog lang doorlopend naar de top. Het peloton viel hier weer in stukken uiteen. Dieske en Dorien wisten daarna met een groepje terug te keren in het eerste peloton. Samen met Elisa hadden we weer drie rensters in de eerste groep en deden we weer goede zaken in het ploegenklassement.
In het individueel klassement zijn we 20ste (Elisa), 43ste (Dorien), 44ste (Dieske) en 65ste (Lora). En als ploeg waren we 9de van de 18 ploegen. En inderdaad het klassement werd gewonnen door Anna Shackley. Op zondagavond zijn we ‘s avonds moe maar voldaan uit eten geweest bij de plaatselijke pizzeria. Op maandag begon de reis weer terug naar Nederland. Mede door de zeer vriendelijke Ieren was het voor allemaal een hele mooie sportieve ervaring.
